երկրորդ օրնա գերտագնապային վիճակում եմ, սրտիս զարկերը վախենում եմ հաշվեմ բայց զգում եմ որ անկանոն ու արագացված են ու ներսից ահավոր ճնշվածություն եմ զգում։ չեմ կարում քնեմ, բայց չեմ էլ կարում արթնանամ, արդյունքում կրկին սատկած եմ աչքերս բացել։ պատճառների մասին էլ գիտեմ մի ֆրոնտով ինձ երջանիկ եմ զգում, մյուս կողմից ամենասիրելի մարդկանցիցս մեկին եմ նեղացրել ու ինձ ահավոր եմ զգում, ինձ թվումա էս երկու զգացումը միարժամանակ անհամատեղելի են, չէ՞։ գիտեմ որ նորմալ կլինի, կհաշտվենք, չնայած անհաշտ էլ չենք ուղղակի նեղված ենք, երկուսս էլ ինձնից, բայց էս պահի համար զգացողություններս անտանելի են
ու քանի որ չեմ ուզում սա ինչ որ մեկի հետ քննարկել դուք կկարդաք ։(
լավ էղեք ու երբեք մի նեղացրեք ձեր սիրելիներին ։/
(չգիտեմ ինձ ստեղ կարդու՞մ ես, հուսամ չէ)