Չգիտեմ՝ ովա առաջինը նկատել, որ ինչ-որ բան չունենալիս կամ քիչ ունենալիս ենք գնահատում միայն դրա առկայությունը/կարևորությունը, բայց դա իսկապես ճշմարտություն ա, նույնիսկ՝ անքննարկելի։
Երբ ամռանը ժամանակ ունեի ու չունեի աշխատանք, հասցնում էի ինչ-որ բան պատրաստել, յոգա, մեկ-մեկ ընկերների հետ հանդիպել (թե ուր էր քեզ ընկեր) ու հա, կարդում էի քիչ, ինչ-որ բաներ էի փորձում սովորել։
Նույնը անում եմ հիմա full time աշխատանքին ու չորս Nebenjob-ին զուգահեռ։
Բացի դրանից հիմա ավելի հաճախ եմ բլոգում ու ավելի հաճախ եմ ծանոթ/ընկերներիս հանդիպում։
Ինչքան քիչ ժամանակ ունես (տրամադրության տակ) էնքան շատ ժամանակ ունես (քոնը դարձրած):
Տենց...
հոգ տար քո մասին