հեյ,
ամիսը մի անգամ կամպանիայի ամբողջ կազմով միթինգ ենք ունենում։ ու միթինգի սկզբում մոտ տասնհինգ րոպե երաժշտություն ենք լսում։ ցանկացած աշխատող, որ ուզումա դառնա էդ ամսվա “դիջեյը”, կարող է նախապես ասել ու ինքն ընտրել երգերը։
շատերս չենք էլ խոսում, մի մասը չաթում ակտիվ զրուցում են, մի մասը լուռ լսում են, ընդամենը էդ ամսվա թարմացումների մասին են քննարկում։
ես չեմ սիրում միթինգներ, բայց էս սկզբի մասը դուրս գալիսա, մի տեսակ քեզ մեծ թիմի անդամ ես զգում։ էդ մարդկանց երբեք չեմ տեսել, չեմ էլ տեսնի երևի, բայց հաճելի ա իմանալ, որ աշխարհի գրեթե բոլոր անկյուններում թիմի անդամներ ունես, որ քո նույն սկզբունքն ունեն, որ համացանցը միքիչ ավելի ապահով դարձնելու համար են աշխատում։
դե ինձ դուրա գալիս ինձ թիմի անդամ զգալը, բայց հեռվից։ եթե էդ ամենամսյա հանդիպումները օֆլայն լինեին, դժվար գնայի, էլ էդքան շփվող չեմ։
ինչևէ, էսօրվա երգերը ինչ-որ փոփ երգեր են, մի տեսակ երևի տրամադրություն հաղորդելու համար ընտրված։ մեծ մասը չեմ էլ լսել իրականում։
էսքան ասածիս իմաստն էն էր, որ երբ աշխատողը չի զգում իրեն թիմի անդամ, նա գալիսա, գործը անում, իրեն մենակ զգալով, ինչը շատ հեշտա, երբ տնից ես աշխատում, նա էդքան հաճույքով չի աշխատի։
էդ մենակ չզգալու համար հաճախ ուղղակի գրում եմ թիմի անդամներին, իմանամ՝ ոնց են, ինչ են արել ազատ օրերին, ինչից են բողոքում։ օրինակ հիմա բոլոր բողոքում ենք, որ սլաքից դուրս ենք գալիս, գնանք թիմս, քանի որ դե մայքրոսոֆթնա տենց ուզել։ ոչ մեկիս դա դուր չի գալիս, բայց չունենք հնարավորություն չանելու։ էդ դուր չի գալիս ինձ։
տենց բաներ էսօրվա աշխատանքայինից
հոգ տար քո մասին