տիգրան

Բառերն այնքա՜ն կախարդական են ու ես այնքա՜ն լաւ եմ զգում դա։ Մենք կախարդում ենք իրար ամէն օր, երբ ուզում են կիսուել պատրանքով։ Պատրանքով քան զի ինքներս ենք արդէն կախարդուած։ Մեզ կախարդել են հէնց նոյն մարդիկ ում կախարդել ենք։

Սա անվերջ շրջան է մտերմութեան, երբ ներկայիդ հարցերը անցեալիդ բառերով կը փարատուեն։ Ու դու ինքդ անցեալի բառերով կը փարատես ընկերոջդ։

Շրջանից դուրս անյայտի վախն է, անփորձի ջանքը, որ դժուար է յաղթել։ Բայց անհրաժեշտ է։ Եւ նոր շրջաններ դեռ պէտք է գան, ուր աւելի յարմար կը լինի մնալը, բայց ես այնտեղ էլ մնալ չեմ կարող։ Զի կախարդողի գիտակցումս աւելի շատ է քան կախարդուողինը։

Միայն երանի՜, որ կախարդելիս կախարդուած չլինեմ։