դատարկ ալիք
ուղղակի կազմալուծւում եմ զումով կարգչի դիմաց։
մէջս մնացած հոգին, վատ ինտերնետի հետեւանքով, ձայնային կտրտող գլիտչերի ձեւով, տարրալուծւում ա թուային բամբ֊ռեկուրսիւ աղմուկի մէջ։
կորցնում եմ իրականութեան զգացմունքը` տեսնում թուային դատարկ պատ, լսում ինչ որ կիսատ, սինթետիկ֊գաղջ ձայներ։
աչքերս մօտիկացնում եմ, տեսնում միջատների նման արագ վազւզող rgb պիքսելներ, որոնք քիչ առաջ իմ մտքում վերծանւում էին որպէս իրականութիւն։
կեանքը զումը կախել ա, սպասում եմ բեռնի։ էկրանի վրայ, անցեալից սառած պատկեր ա։
պատուհանից դուրս դեռ սովետի ստուերն ա, իր բանուորների պանելային, մոխրագոյն զօրանոցներով։
ես կենդանի եմ։ ես գոյ եմ։ ես իրակա#$%$@....
PRESS ANY KEY TO ENTER THE VOID
The sky above the city was the color of television, tuned to a dead channel.