Օրագիր

Ընթերցել

Վերջին գրառումները Օրագրում։

Հետեւիր նաեւ RSS֊ով, այստեղ՝ feed։

from Քամի

Կյանքը լավագույն ու վատագույն բանն է, որ կարող էր պատահել մեզ հետ

Իմ կյանքում հաճախ են եղել պահեր, որ ասել եմ՝ վերջ չեմ դիմանում, լսել, տեսնել, զգալ անկարող եմ, ապրել չեմ ուզում։ Բայց դրանից շատ ավելի շատ դեպքերում փոշմանել եմ ասածիս համար։ Եթե հայ ես ծնվել՝ այս աշխարհի մաղձը հաստատ գոնե 3-4 անգամ զգացած կաս, ու եթե անկախ քո կամքից ապրումակցում ես ուրիշին, ապա շատ ավելի վատ։ Բայց այսօր ես ուզում եմ խոսել կյանքի գեղեցիկը վերագտնելու ու իմ պատկերացրած հավերժության մաասին։ Դպրոցում պաստառ ունեինք, որը վերնագրված էր՝ «Գեղեցիկը կփրկի աշխարհը», ես լիովին հավատում էի դրան դպրոցահասակ ժամանակ, հիմա մոտենում եմ վերապահումով, աշխարհին չէ, բայց անհատին հաստատ փրկել կարող է, միայն թե կարողանաս ուժ գտնել գեղեցիկին գնալուն ու ընկալես։ Վերջին ժամանակներում ինձ արվեստը փրկում է, իսկ այսօր դրան միացավ բնությունը ու փոթորիկը խաղաղվեց՝ հուսամ երկարատև։ Չեխիայի ամրոցներից մեկում էինք, որը բացի գեղեցիկ լինելուց, ուներ իրեն պատկանող հսկայական հողատարածք՝ փոքրիկ անտառով։ Ու ես այսօր առաջին անգամ հասկացա թե ինչու են պատկերասրահներում հաճախ նկարների դիմաց նստարաններ դրված, ես այսօր առաջին անգամ նայում էի մի նկարի ու ոչ մի կերպ կտրվել չէի կարողանում, հետո երկար քայլեցի ամրոցին հարակից անտառով, ու ինձ մի պահ թվաց` նայում եմ նույն նկարին, ուղղակի մի քիչ փոխված, ու քանի, որ անտառում ի տարբերություն ամրոցի էքսկուրսավարը ինձ չէր սպասում ու շտապեցնում երկար մնացի էնտեղ։ Մի պահ միայն զգացի, որ բնության մեջ մենակ մնալիս ես սարսափելի վախկոտ եմ դառնում, որովհետև ես բնության տարր լինելով սարսափելի կտրվել եմ դրանից, ու ես իմ տարածքում չեմ զգում ինձ (սարսափելի է մտածել՝ քո չվախենալու տարածքը սմարտֆոնն է)։ Գուցե ձեզ հետ էլ պատահած լինի, որ ասած լինեք՝ կյանքիցս մեկ տարի կտայի միայն տեսնեի կամ իմանայի ինչ որ x բան, բայց երբևէ ինքներդ ձեզ հարցրած կաք՝ ինձ արդյոք մի տարի դեռ մնացել է այս երկրի վրա։ Ու, երբ այսօր կանգնած էի նկարի առաջ, մի պահ մտքովս անցավ՝ ինչու ենք մենք այդքան երկար մտածում հավերժության ու ժամանակի մասին, անվերջ վախենում ենք չհասցնելուց, ժամանակի թանկարժեքությունից։ Մի պահ մտածեցի՝ իսկ ինչ է հավերժությունը առհասարակ, չէ, դրա ձևակերպման մասին չեմ ասում, դա բոլորս էլ գիտենք, մեր զգացած հավերժության մասին եմ հարցնում։ Ինձ համար հավերժությունը մի ակնթարդ է, որը ես հնարավորություն ու ուժ կունենամ զգալու մարմնիս բոլոր բջիջներով։ Հավերժության զգացումը ուղղակի չի գալիս, դրան որևէ բան պիտի դրդի ու դա շատ հաճախ արվեստն է։

 
Read more...

from Քամի

Ինքնաթիռը տհաճ սեր է

Ուղղակի հաճախ ճամփորդիր։ Լավագույն բանը, որ մարդ կարող է անել ինքն իր հետ, նոր միջավայրում հայտնվելն է։ Չէ, դա բնավ հեշտ ու հարմար չէ։ Նոր միջավայրն ու մարդիկ, նոր իրերը, աշխարհի փոփոխվող կանոնները, դեմքերը, արձագանքները, սերը ու դիմադրությունը քեզ դարձնում են ավելի համարձակ ու ինքնավստահ։ Գուցե սկզբում թվում է՝ դիմադրությանը հաջողվում է մեզ կոտրել, բայց, երբ նույն իրավիճակում հայտնվում ես երկրորդ անգամ, քեզ այն անհամեմատ հեշտ է թվում, ու ինչ որ պահի քեզ սկսում է դուր գալ պայքարելը։ Ամենակարևորն էստեղ ինքդ քեզ աջակցելն է ու հիշեցնելը, որ աշխարհում լիքը մարդիկ կան, որ քեզ հետ են, քեզ սիրում, սպասում, հավատում են, երբ մի ազդակ տաս նրանք կհիշեցնեն քեզ քո կարևորություն մասին։Ու, երբ ժամանակ անց հետ ես նայում, հասկանում ես՝ հասուն ես, ավելի հանգիստ, ավելի հանդուրժող ու ավելի բաց շփման համար։ Ես փոքր ինչ վախենում եմ փորձել նոր բաներ, ազդվում եմ հասարակության հայացքներից, բայց այս փոքր փորձերը՝ ճանաչել աշխարհը ու երկխոսության գնալ, ինձ մոտ կոտրում են իմ վախիկներին։ Իսկ հիմա էլ չեմ կարողանում գրել, որովհետև ուզում եմ խոսել ինքնաթիռում կողքիս նստած մարդու հետ ու կիսվել աշխարհներ տեսնելու մեր փորձով։

Հ.գ Գրվել է 28.07.2023-ին ինքնաթիռում, չգիտեմ որ երկրի տարածքում, այդ պատճառով հրապարակվում է ավելի ուշ։

 
Read more...

from ոսկեզօծ

Նամակ Բեաթրիսին միշտ։ շարունակ։ աճող սիրով և նվազող հույսով։

ես սիրելու եմ քեզ չնայած մեր թշնամիների արարքներին ու դերասանների նախանձություններին։ ես սիրելու եմ քեզ չնայած ոմն ծնողների կատաղությանը և ոմն ընկերների ձանձրույթին։ ես սիրելու եմ քեզ չնայած նրան թե ինչ ուտելիք լինի ճաշարաններում և ինչ խաղեր են խաղում դասամիջոցներին։ ես սիրելու եմ քեզ չնայած թե քանի սխալ անեմ կոտորակներ հաշվելիս ու չնայած նրան ինչ բարդ է սովորել պարբերական աղյուսակը։ ես սիրելու եմ քեզ չնայած նրար թե ինչ էր քո գաղտնաբառը, և ես սիրելու եմ քեզ չնայած նրան թե ինչ ես դու անում արձակուրդներին։ ես սիրելու եմ քեզ չնայած նրան քանի միավոր կհավաքի քո թիմը, և չնայած նրար քանի լաքա կհայտնվի շորերիս, քո խաղը դաշտում նայելիս։

ես սիրելու եմ քեզ եթե երբեք այլևս քեզ չտեսնեմ, և ես սիրելու եմ քեզ եթե տեսնեմ քեզ ամեն երեքշաբթի։

ես սիրելու եմ քեզ եթե մազերդ կտրես, և ես սիրելու եմ քեզ եթե որոշես կտրել ուրիշի մազերը։ ես սիրելու եմ քեզ եթե որոշես թողնել թատրոնը և զբազվել, գուցե ավելի անվտանգ մի գործով։ ես սիրելու եմ քեզ եթե վերարկուդ հատակին գցես և ես սիրելու եմ քեզ եթե դավաճանես ընտանիքիդ։ ես սիրելու եմ քեզ ասես, որ Էդգար Գեսթի պոեմները ամենալավն են, և ես սիրելու եմ քեզ կոչես Զիլդա Քիթլի Սնայդերի գործերը աննկարագրելիորեն ձանձրալի։ ես սիրելու եմ քեզ եթե թողնես թերեմին նվագելը և անցնես շվիի։

ես սիրելու եմ քեզ ինչպես ծովաստղը սիրում է բուստախութը և ինչպես մամուռը սիրում է ծառը, նույնիսկ եթե ծովերը վերածվեն ավազի իսկ ծառերը ընկնեն անտառներում և ոչ ոք իրենց չլսի։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես պեստոն սիրում է ֆետուչինին, և ինչպես պեպրոննին սիրում է պիցցան։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես ծովախորշը սիրում է կաղամբը, ինչպես մուգ կետը սիրում է հովազին, ինչպես տզրուկը սիրում է մեկի կոճը, ինչպես դիակը սիրում է անգղի կտուցը։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես բժիշկն է սիրում իր ամենասուղ հիվանդին, և ինչպես լիճն է սիրում իր ամենածարավ լողորդին։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես մորուքը սիրում է դունչը, փշրանքները սիրում են մորուքը, խոնավ անձեռոցիկը սիրում է փշրանքները, և ինչոր կարևոր փաստաթուղթ սիրում է խոնավ անձեռոցիկը, և ինչպես կարդացողի կկոցվող աչքերը սիրում են կարևոր փաստաթղթի աղավաղված տառերը, և ինչպես տխրության արցունքները սիրում են կկոցվող աչքերը որոնք սխալներո են կարդում գրվածը։

ես սիրելու եմ քեզ ինչպես սառցալեռը սիրում է նավը, ինչպես ուղղևորները սիրում են փրկանավակը, ինչպես փրկանավակը սիրում է կետի ատամները, և կետի ատամները սիրում են նավաստիների համազգեստի համը։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես երեխան սիրում է լսել իր ծնողների վեճերը, և ծնողները սիրում են իրենց իսկ վեճերի ձայնը, և ինչպես գրիչը սիրում է գրի առնել բոլոր այս վեճերը մի տետրակի մեջ, իրենց ամուր պահելու համար։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես կղմինդրը սիրում է ընկնել կտուրից ուղիղ մի դճդոհ դեմքով մարդու վրա, և ինչպես վառառանը սիրում է փչանալ ճաշ պատրաստելու ուղիղ մեջտեղում։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես ինքնաթիռն է սիրում ընկնել անբիծ կապույտ երկնքից, և ինչպես շարժասանդուղքն է սիրում իր մեխանիզմի մեջ փաթաթել թանկարժեք շալեր։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես թաց սրբիչն է սիրում ընկնել լողասենյակի հատակին և ինչպես ռետինն է սիրում փոշի թողնել շատ խոսացող մարդկանց մազերի մեջ։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես ճարմանդը սիրում է ընկնել վերնաշապիկից և անցնել խնջույքի միջով և ինչպես սպիտակ ձեռնոցներն էն սիրում դանդաղ ցուզվել գինու մեջ։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես մեքենան է սիրում ցեխոտ ջրափոսը և ինչպես գրադարանն է սիրում ժամացույցի համբերատար թկոցը։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես գողը սիրում է թանգարաններ և ինչպես ագռավը սիրում է իր երամը։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես դժբախտությունը սիրում է որբուկներին, ինչպես կրակը սիրում է անմեղություն և ինչպես արդարությունը սիրում է կողքի նստել և հետևել թե ինչպես է ամեն ինչ սխալ գնում։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես մարտադաշտը սիրում է երիտասարդ տղաներին և ինչպես դարչինը սիրում է քո ալլերգիան։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես գետնին ընկած բանանի կճեպը սիրում է դճգոհ դեմքով մարդու կոշիկը՝ ում գլխին քիչ առաջ կտուրից կղմինդր ընկավ։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես կամավոր հրշեջները սիրում են վազել վառվող շենքին ընդառաջ և ինչպես վառվող շենքերը սիրում են իրենց հետ մղել։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես դանակը սիրում է մարդու մեջքը։ ես սիրելու եմ քեզ ինչպես պահարանը սիրում է գաղտնի բաժանմունքը, և ինչպես գաղտնի բաժանմունքը սիրում է գաղտնիքը, և ինչպես գաղտնիքը սիրում է մարդկանց ապշեցնել, և ինչպես ապշած մարդը սիրում է կոնյակի բաժակը որ հանդարտի իր նյարդերը, և ինչպես կոնյակի բաժակը սիրում է ընկնել և փշրվել հատակին, և ինչպես բաժակի փշրվելու ձայնը սիրում է ապշեցնել ուրիշ մարդկանց, և ինչպես այդ ուրիշ ապշած մարդիկ սիրում են մոտակա սեղանը, որին կարելի է հենվել, նույնիսկ եթե հենվելով այդ սեղանին սեղմում են մի կոճակ,որը բացում է գաղտնի բաժանմունքը։ ես սիրելու եմ քեզ մինչև բոլոր նման բաժանմունքները չբացվեն և մինչև բոլոր գաղտնինքերը ապշեցնելով չլուծվեն աշխարհով մեկ։ ես սիրելու եմ քեզ մինչև բոլոր սրտերը և գաղտնի կոդերը չկոտրվեն։

ես սիրելու եմ քեզ մինչև բոլոր կրակները չհանգցվեն, և բոլոր տները չվերակառուցվեն ամենագեղեցիկ և ամենադիմակայուն փայտով, և ամեն հանցագործ չտարվի բանտ ամենաալարկոտ ոստիկանի կողմից։ ես սիրելու եմ քեզ մինչև թռչունը ատի իր բունը, և որդը ատի խնձորը, մինչև խնձորը ատի ծառը և ծառը ատի բունը, և մինչև թռչունը ատի ծառը և խնձորը ատի բունը, չնայած վերջինը համարյա թե չեմ կարող պատկերացնել։

ես սիրելու եմ քեզ մինչ մենք մեծանանում ենք, ինչը հենց նոր կատարվեց, և նորից ու նորից, ու կատարվել էր մի քանի օր առաջ, ու շարունակաբար կատարվում էր մի քանի տարի առաջ, ու շարունակելու է կատարվել քանի դեռ բոլոր ժամացույցների սլաքները և բոլոր օրացույցերի թերթիկները նշում են ժամանակի սլացքը, բացի, իհարկե այն ժամացույցներից, որոնք մոռացել են լարել և այն օրացույցերից որոնք մարդիկ մոռացել են փակցնել երևացող տեղերում։

ես սիրելու եմ քեզ մինչ մենք ավելի ու ավելի հեռվանանք իրարից, երբ մի ժամանակ այնքան մոտիկ էինք, որ կարող էինք երկու ձողիկով մի բաժակից խմել։ ես սիրելու եմ քեզ մինչև մեր՝իրար հանկարծակի հանդիպելու շանսերը շատ քիչից վերածվեն զրոյի, և մինչև քո դեմքը մախառլապատվի հեռու հիշողության մեջ, և քո հիշողությունը դեմ առ դեմ գա հեռու մառախուղի հետ, և քո մառախուղը հիշվի հեռու դեմքի կողմից, և դու հեռվացած ես հեռու հիշողության մառախլապատ մառախուղի մեջ։ ես սիրելու եմ քեզ չնայած թե ուր դու գնաս և ում տեսնես, չնայած թե որ տեղերից խուսափես ու չգնաս և ում չտեսնես, և չնայած նրան թե ով տեսնի քեզ ինչ տեղերից խուսափելիս։ ես սիրելու եմ քեզ չնայած նրան թե ինչ կատարվի քեզ հետ, և ինչպես ես բացահայտեմ այն ինչ կատարվել է քեզ հետ, և ինչ է կատարվել իմ հետ այս ամենը բացահայտելիս։

ես սիրելու եմ քեզ եթե դու ամուսնանաս ինձ հետ, և ես սիրելու եմ քեզ եթե դու ամուսնանաս մեկ ուրիշի հետ։ ես սիրելու եմ քեզ եթե դու երեխա ունենաս, կամ երկու երեխա, կամ երեք, կամ էլ ավել, չնայած ես կարծում եմ որ երեքը շատ լավ քանակ է երեխաների։ ես սիրելու եմ քեզ եթե դու երբեք էլ չամուսնանաս և երբեք էլ երեխա չունենաս, և միշտ մտածես որ գուցե պետք էր ամուսնանալ ինձ հետ, և եթե անկեղծ, մութ, ցուրտ, միանյնակ գիշերներին այս տարբերակը ես ամենաշատն եմ նախընտրում։

ահա այսպես եմ ես քեզ սիրում, Բեաթրիս, մինչ մեր աշխարհը շարունակում է իր ամբարիշտ ընթացքը։

 
Read more...

from կօֆէ

Հեյ,

մե՞նք ենք մեր մտքերի ղեկավարը, թե՞ մտքերը մեր: Ես հաճախ նկատում եմ՝ ինչպես եմ մի անցանկալի միտք հանում ուղեղիցս, դե օրինակ կենտրոնանում եմ ուրիշի վրա ու ձևացնում եմ, թե էդ ավելի կարևորա էդ պահին: Որովհետև գիտեմ, որ էն՝ անցանկալի մտածմունքը ինձ կկոտրի, կգցի տրամադրությունս: Բայց էն պահին, երբ անցանկալի մտքերը խրձով են գալիս, անզոր եմ դառնում: Ու միանգամից մոռանում եմ ամեն դրական բան իմ կյանքում, մտածում են միայն էդ բացասականների մասին ու կորցնում ինձ: Էդ պահին կուզեի էդ մտքերը դարձնել ապակե ջահ կամ բաժակ կամ ծաղկաման ու 11րդ հարկից շպրտել դուրս, որ վերջնականապես կոտրվեին իրենք, ոչ թե ես, բայց դե հըմ, էդ անհնարա: Ասում են գնա գրի էդ վատ մտքերը, որ էդպես նյութականացնես ու հանես գլխիցդ, ինչ խոսք, չստացվեց: Դուրս չեկան, էլի հետս են: Մի տեսակ իմ մի մասն են դարձել: Դե արի ու քեզնից հրաժարվի: Անգլերենում բառ կա՝ overthinker, հայերեն երևի լինի՝ չափից շատ մտածող, քանի որ ինչքան էլ, որ over-ը թարգմանում ենք «գեր»-ով, գերմտածողը էս պահի հետ կապ չունի: Գերմտածողը վեհ գաղափարների շուրջա ծախսում ժամանակն ու էներգիան, իսկ ինձ էնքան էժան մարդիկ ու մտքեր են խանգարում, որ աչքիցս ընկնում եմ մի տեսակ: Փորձենք լինել գերմտածողներ, ոչ թե կրծենք մեզ էժան մտքերի ձեռը: Կամ էլ էնքան կրծենք մեզ, վերջնականապես չլինենք էլ: Էնքան ցածր եմ իջել իմ ուղեղում, որ բարձրանալը անհնարա, ոչ դե դժվար: Ավելի շատ անկումա, մինչև էլ իջնելու տեղ չլինի:

 
Read more...

from կօֆէ

մի շոկոլադի պատմություն

հեյ,

ով գիտի հազար անգամ ասել եմ, որ շաբաթվա ընթացքում ժամանակ չեմ ունենում նույնիսկ դուրս գալ ու պարզապես քայլել։ երեկ նկատեցի, որ մի տեսակ երազանքա դարձել քայլելն ու երգ լսելը։ ես իմ ամբողջ կյանքում արթնացել եմ ամենաուշը 7ին, մարզվել եմ, զբոսնել եմ, օրվա մեջ էնքան էի քայլում, որ կենտրոնի բոլոր փողոցներում լինում էի։ ու էդ էն դեպքում, որ ապրում էի կենտրոնից շատ հեռու։ իսկ հիմա, երբ իմ ամենասիրած փողոցում եմ ապրում, ոչ գիտեմ ինչա կատարվում էդ փողոցում, ոչ էլ տեսնում եմ իմ ամենասիրած շենքերը։

երեկ որոշեցի, որ ինչքան էլ դժվար լինի, ելնելու եմ քայլելու։ ընկերներիցս մեկը խոստացավ նույնսիկ էդ ժամին ինձ գրել ու համոզվել, որ արթնանալուց հետո դուրս եմ եկել անկողնուց, որովհետև էդ ա ամենադժվար փուլը։ ու իմ համար փոքր, բայց շատ կարևոր մոտիվացիա որոշեցի՝ գնալու եմ իմ սիրած շոկոլադը գնելու, որը միայն մի խանութում կա։

Մաշտոցի պողոտայի ներքևում (հասցե չգիտեմ) կա ԱյգիՄարկետը, որտեղ վեգան շոկոլադներ, կաթեր, ու լիքը համով բաներ կան։ բայց դե ինձ շոկոլադն էր պետք։ հասնում եմ խանութ, պարզվումա, որ չկա սպիտակ շոկոլադ։ ընտրում եմ սև, պնդուկովը, համոզվում եմ, որ վրան գրվածա vegan product, ու վճարելու ընթացքում աշխատողը ասումա՝ էս ինչքան ուրախացաք, որ ունեինք շոկոլադը։ ու կողքինին էլ ասումա՝ սիրում եմ, որ մարդիկ փոքր բաներից ուրախանում են։ ու ես՝ ես էսօր էս շոկոլադի համար եմ արթնացել։ իրենց երևի թվաց, որ կատակ եմ անում։ ինչևէ։

էլի քայլեցի իմ սիրած փողոցներով, մի տեսակ ցուրտ էր, բայց մայթեր կային, որտեղ արև էր ընկնում։ ու քանի որ ակնոցս արևից մգանումա, ինձ դրել էի երազածս աղջկա տեղը, որին կարելիա կրել արևային ակնոց։ ու վայելում էի էդ մի ժամը, որ ոչ մի բան չունեմ անելու, ուղղակի դուրս եմ եկել երգ լսելու ու քայլելու։ էդքան անհոգ կյանքում ինձ չեմ գզացել։ շատ հաճելիա ոչ մի տեղ չշտապելը։

հիմա իմ համով շոկոլադով վայելում եմ կօֆէս ու առավոտվա լռությունը։ կարդում եմ Մուրակամիի “What I talk about when I talk about running”-ը, որ ինչ-որ չափով իմ էսօրվա մասինա։ նա ամեն օր դուրսա գալիս վազելու, ու նպատակը Նյու Յորքի մարաթոնին վազելնա։ իսկ ես կփորձեմ ամեն օր քայլելու գնալ, իսկ նպատակ չունեմ։ ինձ էդ մի ժամվա աննպատակ լինելնա դուր գալիս։

 
Read more...

from սարեան

2023 թուականի յունուարին ահագին աշխատանք ենք տարել Խօսենքի համակարգը թարմացնելու եւ հաւասարեցնելու իր քրոջ՝ Lobsters֊ի հետ։

Թուարկում եմ աշխատանքների մի մասը՝

  • Թարմացնել ՕՀ֊ն. Այս պահին աշխատում է FreeBSD 12.3-RELEASE-p10֊ի վրայ։
  • Թարմացնել դատաբազան. Այս պահին աշխատում է MariaDB 10.5.18֊ով։
  • Թարմացնել կոդը եւ հաւասարեցնել Lobsters֊ի հետ։ Աւելին՝ ներքեւում։

Համակարգի թարմացումը։

Պէտք է նշել, որ ի սկզբանէ ես ահագին սխալ եմ արել։ 2020 թուականին երբ առաջին անգամ տեղադրեցի Lobsters֊ը, իմ բոլոր փոփոխութիւնները commit էի անում հենց master ճիւղի վրայ, որը ահագին խնդիրներ բերեց թարմացնելուց։

Այս անգամ որոշեցի ամբողջ փոփոխութիւններս ջուրը քցել (a.k.a տանել ուրիշ ճիւղ), Lobsters֊ը տեղակայել ոնց կայ, ապա մեր փոփոխութիւնները անել այլ ճիւղի վրայ՝ khosenk/main։

Առաջին խնդիրը որ հանդիպեցինք շատ սպասելի էր։ FreeBSD֊ն, ի տարբերութիւն այլ ՕՀ֊ների, չի սպասարկում հին փաթեթներ։ Հաշուի առնելով, որ Ruby 2.7.0֊ն մէկ֊երկու ամսից մահանալու է, ահագին աշխատանք են տարել FreeBSD֊ի Ruby խումբը բոլոր փաթեթները փոխելու Ruby 3֊ի վրայ։

Սակայն Lobsters֊ը գրել ենք Ruby 2.7.0֊ով։ Չնայած նրան, որ հնարաւոր է FreeBSD Ports֊ից տեղադրել մեր ուզած վարկածը, այդքան աշխատանք տանելու փոխարէն որոշեցինք օգտագործել Ruby Version Manager։

Մի քանի ժամ աշխատանքից յետոյ, կարողացանք ամբողջ համակարգը աշխատեցնել rvm֊ի միջոցով։ Խորհին շնորհակալութիւն եմ յայտնում եւ խոնարհւում եմ norayr֊ի առաջ իր հսկայական օգնութեան համար։

Համակարգը թարմացնելուց յետոյ արդէն ակնյայտ փոփոխութիւններ կային։ Առաջինն այն էր, որ Հայատառ տիրոյթներ օգտագործելուց ցոյց էր տալիս ամէն ինչ Punycode֊ով։ օրինակ ցանցառներ.հայ֊ը ցոյց էր տալիս xn--y9aam0eb9a4abc.xn--y9a3aq։ Սա իհարկէ ինձ դուր չէր գալիս։

Մի քանի րոպէ կոդի մէջ ման գալուց յետոյ կարողացայ աւելացնել Հայերէն տիրոյթների սպասարկումը։

ահա եւ նկարում՝

Այս պահին շտապ փոփոխութիւններ չկան անելու։

Քննարկուող հարցեր

Համայնքի անդամներից մէկը հարցնում է, եթէ կարիք կայ «Խօսենք» անունը փոխելու։ Կարծիքների եւ առաջարկների դէպքում կարող էք ուղարկել նամակ՝ khosenk@hell.am֊ին։

trivia

Խօսենքը աշխատում է FreeBSD Jail֊ի մէջ, որը կառավարւում է Jailer֊ով։ Տեղադրուած է պինգուինաշէնի վրայ, որը գտնւում է Անդրանիկի տան մէջ։

սիրով՝ անդրանիկ

 
Read more...

from antranigv

2023 թուականի յունուարի 15֊ի դրութեամբ Օրագրի ծրագրակազմը թարմացրել եմ ամբողջութեամբ։ Այս պահին աշխատեցնում ենք WriteFreely ծրագրի 0.13.2_1 թողարկումը։

WriteFreely֊ն արդէն հասանելի նաեւ FreeBSD֊ի շտեմարանում (տես www/writefreely )։ Առաջ ձեռքով էի կազմում համակարգը իսկ հիմա արդէն տեղադրում եմ շտեմարանից։

Համակարգը աշխատում է աւելի արագ եւ օգտագործում է աւելի քիչ միջոցներ։

Շուտով կ՚աւելացնեմ նաեւ CAPTCHA, որը թոյլ կը տայ գրանցումները կրկին անգամ բացել ամբողջ հանրութեանը։

Մինչ այդ, կարող էք գրանցուել օգտագործելով հետեւեալ հրաւէրը՝ https://xn--y9aey5fdz.xn--y9a3aq/invite/qQnG7b ։ վաւեր է՝ յաւերժ, միայն՝ առաջին տաս կտցնողների համար (։

Մինչ հանդիպում։

սիրով՝ անդրանիկ

 
Read more...

from ոսկեզօծ

չեմ վստահի քեզ նախաճաշս։ վախենում եմ, այն պատրաստես ճիշտ այն ձևով որով գիտես սիրում եմ

գիտես՝ գազի վրա տաքացրած հաց, կարագի շատ բարակ շերտ պինդ, եփած ձու թեյ՝ երկուս ու կես գդալ շաքարավազով

վախենում եմ խմել քո պատրաստած թեյը որովհետև դրա մեջ միշտ ճիշտ քանակության շաքար կա նույսիսկ ես երբեք չեմ գուշակում շաքարի ավազիկների հարկավոր քանակը

վախենում եմ նստել քո կողքին սեղանի շուրջ, քանի որ գիտեմ որ սեղանի տակ, բոլորի աչքերից աննկատ քո ձեռքը որսում է ու գտնում է իմը միշտ գտնում է

ու եթե վստահեմ քեզ նախաճաշս՝ ուրեմն վստահել եմ քեզ քունս ուրեմն է դու սպասել ես, որ քնեմ ու աչքի ծայրով նայել ինձ լսել ես կիսարթուն մրմնջոցս, ծածկել ես երբ ուսս բացվել է վերմակի տակից ուրեմն գրկել ես ինձ մի քիչ ավելի պինդ, իսկ ես չեմ էլ նկատել, քանի որ քնած էի քո ապահով ձեռքերում

վախենում եմ զարթնել առավոտյան, պինդ ծածկված և հանկարծ տեսնել որ դու արդեն այստեղ չես որ քո օրը սկսվել է և շարունակվում է առանց ինձ բայց վախենում եմ նաև, երբ տեսնում եմ որ դու ընդհամենը գնացել էիր ջրի հետևից՝ մեկ բաժակ քեզ համար, մեկ՝ իմ։

վախենում եմ քո շուրթերից, որոնք հպվում են ամենաճիշտ տեղերին ու ծաղկամանների վերածում ցանկացած սպի քո հայացքից, որը երաշժտության է վերածում մտքիս անլռելի խշշոցը վախենում եմ քո լռությունից՝ որը հասկանում է բոլոր իմ լռությունները։

չէ, չեմ վստահի քեզ նախաճաշս որովհետև վախենում եմ, որ կհարցնես քանի գդալ շաքար եմ ուզում որ կքնես ինձից շուտ որ չես լռի ու չես թողնի որ ես լռեմ։

 
Read more...

from L3vOns

How I did discovered that Cellebrite forensic some tools( non cracked ) was leaked from official resource ( Armenian text )

Ողջույն հարգելի ընթերցող հուսով եմ քեզ հետատքրքիր է , թե ինչպես արտահոսեց այս լուծումը , որի նպատակն է մասնավորապես ուժային կառույցներին օգնելու գտնել հանցագործության մասին թվային հետքեր ուղիղ հեռախոսի պարունակությունից ։

Դեպքը սկսեց այն կետից ( մոտավոր մեկ տարի առաջ ) երբ հանդիպեցի հետաքրքիր հոդված , որտեղ նկարագրում էր , թե ինչպես մի վերավաճառող անզգուշությամբ տեղադրելէր տվյալ լուծման ուղիղ հղումը , որը թույլ էր տալիս էր տալիս ներբեռնել տվյալը լուծումը celebrity ընկերության քեշերից :

Նախանական ստուգում ցույց էր տալիս , որ տվյալ վերավաճառող ընկերության կայքը հասանելի չի ։

Ինչպե՞ս լուծվեց այդ խնդիրը ։ Ինչպես հասկացաք օգտվեցի որոշակի լուծումներից ստուգելու համար արդյոք կա տվյալ դոմեյնի snapshot – ը ։ Եվ ուսումնասիրությունը ցույց տվեց, որ այո գոյություն ունի ։ ԵՎ այնտեղ իրականում գոյություն ուներ հղումը դեպի cellebrite ենթակառուցվածքի քեշային հատված ։ Եվ փորձնական հարցումը տվյալ քեշային հատվածին ցույց տվեց , որ այո դեռևս այդ ժամանակ տվյալ լուծմները հասանելի էին ցանկացած անձի համար ( ներկա պահին ի ուրախություն ինձ ընկերությունը լուծել է այդ բացը ) ։ Օգնվելով DNS պատմություններ պարունակող ռեսուրսներից հնարավոր եղավ նաև ներբեռնել այլ լուծումներ ։

Ի՞նչ քայլ կատարվեց իմ կողմից վերացնելու համար տվյալ բացթողումը Գտնելով իրենց էլ․ փոստը խնդրեցի , որպեսզի կապ հաստատեն կամ ընդունեն այն report – ը որը կապված էր բացահայտմանս հետ ։ Սակայն ինչ – ինչ պատճառներով փոխանցեցին , ոչ տեխնիկական ուղղվածություն ունեցող բաժնի էլ․ փոստ և այդպես էլ report – ը մնաց ։

Ի՞նչ քայլեր կարող էք կիրառվել նման խնդիրներից զերծ մնալու համար Կախված ձեր ենթակառուցվածքի առանձնահատկության հետ կարող էք N ժամանակահատվածը մեկ ուղղակի DNS – ում գրված կրիտիկական լոգերը Flush անել ։ Իհարկե այստեղ կարող էք բախվել մեկ այլ խնդրի հետ երբ երրորդ ռեսուրսները, որոնք նախատեսված reconnaissance իրականացնելու համար կարող են ուղղակի պահել այդ DNS հարցումները իրենց անձնական շտեմարանների մեջ ։

Վերջաբան ՝ Տվյալ բացթողումը թույլ էր տալիս ներբեռնել միայն լուծումները առանց որևիցե մի ակտիվացման հնարավորության ։ Սակայն հետագա ուսումնասիրությունս ցույց տվեց , որ միգուցե այս բացթողման մասին գիտեն արդեն հետաքրքրված մասնագետները , ովքեր ունեն հմտություններ շրջանցելու լուծումների պաշտպանական մեխանիզմները ։ Նշեմ որ այս հոդվածը գրելու պահին ի սպառ վերացվել է խոցելիությունը , այդ իսկ պատճառով կիսվում եմ ձեր հետ ։ Նպատակ ունենալով, որ այս քեյսը կլինի lesson learned և միգուցե մի օր կամ մի տեղ այս մոտեցումների շնորհիվ կկանխվի նոր տիպի վտանգներ ։

 
Read more...

from voyageur

The End of the Tour (2015) ֆիլմում David Wallace Fosterի հարցազրոյցն էի նայում։ աւելի շուտ ոչ թէ իր, այլ իր ինքնասպանութիւնից յետոյ (2008) Jason Segelի կողմից իր վերստեղծուած սուբեկտիւ կերպարի կողմից հարցազրոյցի իմիտացիան էի նայում։ էնքան նման էր իրականին, որ ես մինչ էս պահը մտածում էի, որ իրօք գրողն ա եղել։ իմեջին մեռած մարդկանց հոգին փորձես մարմնաւորել։

ֆիլմում գրողը (իմիտացնող դերասանը) անընդհատ բողոքում ա, որ պատկերելու են ոչ թէ իրեն, այլ իրենց երեւակայութեամբ չափազանցրած, շեղած կերպարի։ որ հարցազրոյց վերցնողին (եւ ֆիլմը նկարողին) աւելի հետաքրքիր ա իրեն յօրինել եւ խաղացնել, քան ճանաչել եւ չոր պատկերել։

ֆիլմի էս տեսակ նկարահանումը դառնում ա հէնց գրողի խուսափելիք իռոնիայի իռոնիան։ էլ երբեք չես կարող տեսնել մի բան, որ հէնց իրօք էդ մարդու միտքն ա, բայց միայն անդադար աբստրակցիայի շերտեր՝ կենդանի գրող –> մեմուար գիրքը ֊> գրքի սուբեկտիւ ընկալումը –> դրա հիման վրայ իմիտացուած գրողի կերպարը –> հարցազրոյցում իր բռած դիրքը –> կինոյով պատկերումը․ եւ այսպէս շարունակ։

դառնում ա արդէն, որ գոյութիւն չունեցող երեւակայական անձի հետ զրոյց ես անում։ ու, որ քո օրիգինալի երեւակայական ընկալումը քեզ թւում ա աւելի իրական քան հէնց օրիգինալը։ եւ երբ իրականին նայում՝ յուսահատւում ես, զի մտքումդ անդադար չափազանցրել էիր, շարունակ վերստեղծել։

քրաշերի նման ա՝ երբ քրաշուած ես ոչ թէ ակտուալ մարմնին եւ մտքին, բայց քո ֆանտազիային, որ կրում ա մարդու տեսքը, բայց արդէն իմիտացիայից աճել ա դէպի անկախ սիմուլացիա։ կիրկեգորի նման (Gjentagelsen, 1843), որ սիրահարուած էր պոետիկ գեղեցիկին եւ ոչ անհատական կնոջ անձին։ այսինքն գեղեցիկի տուեալ ինսթանսը միջոց ա հանդիսանում աւելի մեծը տեսնելու։

ուրեմն ո՞վ էր պատկերուած ֆիլմում՝ David Fosterը թէ՞ իր իմիտացիան, կամ սիմուլացիան։ իսկ կարող ե՞նք իրենից անջատ սիմուլացիայի կերպարին վերցնել ու ռեկուրսիւ վերասիմուլացնել, մինչ ստանանք անճանաչելի նոր բան։ կեղծ յիշողութիւնների նման, որ երբեք չեն եղել, բայց ճանաչում ենք։ երազի մէջ ունեցած երեւակայական ենթագիտակցական տրաւմայի նման, որ ազդում ա գծային կեանքի վրայ։

 
Read more...

from Trilobite

Ես երբեմն զգում եմ թունավոր անցյալի հետքը։

Անցյալը կանգնում ա իմ ներկայի վրա, ֆշշցնում, որ ես կիսատ եմ, դատարկ, որ ես չունեմ ոչ մի բան, ես ոչ ոք եմ։ Ես ինձ զգում եմ խրտվիլակ, ում ներշնչել են իշխելու համոզմունք, ես փորձում եմ իշխել սեփական կյանքի վրա։ Իմ կյանքը անցնում է, բայց իմ մեջ մնում է թեփ։ Ես ոչինչ չեմ ստեղծում, ես ստեղծում եմ միայն հիասթափություն, տխրություն, ապտակող ճշմարտություն, էգոիզմ։ Ես ցանկանում եմ լինեմ էմփատիկ իմ սեփական «ես»-ի նկատմամբ, բայց էմփատիան պետք է բաժին հասնի այլոց։ Ես դեռ ունեմ անվերջ պահանջներ ինքս ինձանից։ Թվում ա, թե իմ պահանջները սեփական անձից իմը չեն։ Թվում է միշտ թե ես կանգնած եմ ոչ սեփական ոտքերի վրա, այլ միշտ մխրճված եմ սոսնձված ավազում։ Ես փորձում եմ ձեռք մեկնել ինքս ինձ, բայց ավելի խորն եմ մխրճվում ։ Ես սկսում եմ չտեսնել, թե ով եմ դառնում։ Ես դառնում եմ խոցելի, քանի որ ես կորցնում եմ հաղորդակցվելու իմ եղանակները, ես չեմ հասկանում իմ գոյության իմաստը։ Թվում է, թե ինձ ոչնչացնելը շատ հեշտ է։ Ես ինձ զգում եմ անկատար։ Ես այնքան բան ունեմ անելու։ Բայց ես այնքան կորցրել եմ այդ անելու մոտիվացիան, որ այժմ ես իմ ձեռքերը ազատում եմ ավազից, որպեսզի բահով իմ գլխին տամ ու ավելի շատ ավազ լցնեմ ինձ վրա։ Ես մերժում եմ օգնության փորձերը։ Ես սուզվում եմ իմ ամուր գամված ծուղակում։ Ես կորցնում եմ ինձ այնտեղ, որտեղ արդեն հարմար է։

 
Read more...

from L3vOns

Ինչպե՞ս բացահայտվեց և ֆիքսվեց Ազգային Բժշկական Պլատֆորմի Խոցելիությունը(armed)

Ողջույն հարգելի ընթերցող Այս հոդվածով ցանկանում եմ Ձեզ ներակայացնեմ բազմզաթիվ քեյսերիցս մեկը , թե ինչպես 1) Բացահայտվեց և ֆիքսվեց IDOR խոցելիություն armed.am համակարգում

Ինչպես գիտեք արմեդը պարունակում է բժշկական փակ տվյալներ ։ Օրերից մի օր առաջացավ ցանկություն այն մակերեսային ուսումնասիրել և գտնել հետաքրքիր բացթողումներ , որոնք կարող էին լուծումը մշակող թիմի աչքից վրիպեին ։ Եվ այդ բացթողումը գտնվեց ՝ Պարզվեց հետևյալը առ այն որ html էջում մատուցվում էր թե պացիենտի , թե բժշկի նկարի հղումը ուղիղ կերպով առանց որևիցէ մի աուֆենֆիկացիայի ։ Եվ հղումը ուներ այս տեսքը ՝ https://example.com/images?&filePath=43212324232&fileIdnetification=312221123

Ինչպե՞ս փորձեցի այն շրջանցել

Այդ նպատակով վերցրեցի և գրեցի փոքր լուծում , որը վերցնելու էր օրինակ իմ filePath-ի և fileIdnetification query – ների ներկա արժեքը և ամեն արժեքին գումարում էր 1 և կանչ անում արմեդի սերվեր , որը արդեն վերադարձնում էր այլ բժշկի և պացիենտի նկար ։ Օրինակ Ցիկլ 1 – ի ժամանակ https://example.com/images?&filePath=43212324233&fileIdnetification=312221124 Ցիկլ 2 – ի ժամանակ https://example.com/images?&filePath=43212324234&fileIdnetification=312221125 և այլ և այլն

Ի՞նչ կարող էր այդ քայլով հարձակվողը ստանար տվյալ հարձակման վեկտորով ՝

ՀՀ բոլոր քաղաքացիների նկարները ՀՀ բոլոր բժիշկների նկարները Այլ խոցելի տեխնիկական բանալիներ , որոնցով կարող էր արտահանվել այլ տեղեկատվություն(Այս կետը խորը ուսումնադիրության չի ենթարկվել) ։

Ինչպես այն ֆիքսվեց ՝

Նկարների հղումները փոխարինվեցին jwt տոկենի առկայությունով , որը տվեց ավելի ապահով տվյալների ստացում և բացի դա արդեն առաջացավ մասնագիտական լեզվով կոչված “Zero Trust” մոտեցումը

Ովքեր իրենց ներդրումը ունեցան , որպեսզի տեղեկատվությունը օպերատիվ կերպով մաքսիալ սեղմ ժամկետներում փոխանցվի Արմեդ թիմին ՝

Antranig Vartanian— co-founder and CEO of illuria security (https://antranigv.am/) Samvel Martirosyan— CEO at HOORY / Co-founder of CyberHUB-AM (https://www.linkedin.com/in/sammart/?originalSubdomain=am)

Վերջաբան ՝

Նմանատիպ խոցելիությունները առաջանում են , երբ լուծում մշակողները աչքի տակ չեն պահում OWASP – ի կողմից բոլոր առաջարկվող բաժինները , որոնք կարող են լուծել մի մեծ խնդիր ։ Դա ցանկացած լուծման անվտանգ իմպլեմենտացիան է , որը հետագայում կարող է օգնել խուսափել բազմաթիվ խնդիրներից ։

OWASP հղում ՝ https://owasp.org/www-project-top-ten/

 
Read more...

from ոսկեզօծ

Գիտես, միշտ ուզում էի էս քաղաքից գնայի։ Գնեի առաջիկա ամենաէժան ինքնաթիռի տոմսը, հավաքեի մի երկու շոր, սիրած կոշիկներս, դեղին շառֆս ու գնայի։ Մեկ էլ հետս բոլոր ունեցածս ականջակալները կվերցնեի, որ ոչ մի րոպե առանց երաժշտության չմնայի։ Երևի հետս մի քանի հատ էլ գիրք կհավաքեյի՝ էն գրքերից, որոնք տարիներով փոշի են հավաքում պահարաններում։ Վերջապես առիթ կլինի դրանք կարդալ։ Էդ բոլորը կլցնեի շառֆիս հետ սազող դեղին ճամպրուկի մեջ ու կգնայի։ Մենակ ընտանիքիս կասեի, որ գնում եմ՝ էն էլ մենակ նրա համար, որ անհանգստությունից չխելագառվեին։ Գնալուց առաջ կմտնեյի տատիկիս տուն, կթեյեի իր հետ, նույնիսկ ծխախոտ կվառեի՝ իր երկար ու բարակ, մենթոլով ծխախոտներից մեկը։ Չեմ կարծում նա կզարմանար իմ այս նոր սովորությանը, երևի ուղակի մի քիչ կփնովեր։ Այդպես կնստեինք տատիկիս հետ, կխոսեինք մի քիչ ամեն ինչից, ինքը ինձ կպատմեր Культура-ով թաղրկվող նոր հաղորդման մասին, ու կասեր որ անպայման նայեի; երկար բացատրելով ում մասին է խոսքը կպատմեր իր ընկերուհիներից մեկի թոռան մասին մի հետաքրքիր փաստ, ու անպայման մի համով բան կտար որ հետս տանեմ։ Այդպես կնստեի մինչև չգար ժամանակը վազելու օդանավակայան։ Պինդ կգրկեի տատիկիս ու աստիճաններով դուրս կվազեի փողոց։ Իմ սիրելի փողոց, որը ուր որ է թողնելու եմ ու փախչեմ։ Ինչքան բան եմ կթողնեմ այս քաղաքում, ինչքան անկեղծ պատմություն, անհավանական պատահար ու ինչքան պաղ հիշողություն։ Պուշկին-Պռոսպեկտ խաչմերուկին կթողնեի ընկերներից հետ գինովցած, բարձր ու բաղաձայն երգվող երգերը; Հրապարակի շատրվանների մոտ՝ ամբողջ մանկությունս; Սարյանի շենքերի ետնամասում՝ առաջին համբույրս սիրածս տղայի հետ։ Իրեն էլ չեմ ասի, որ գնում եմ։ Ուղղակի մի օր կանհետանամ բոլորի կյանքից։ Երևի այսպես ավելի հեշտ կլինի։ Ավելի հեշտ կլինի իմանալ, որ Նա ինձանից հիասթափվել է, ինչպես արեց և նախորդը։ հեշտ կլինի եթե Նա չսիրի, չհիշի ու շարունակի քայլել մեր քաղաքով ուրիշ մեկի հետ գրկախառնված։ Նենց լավ եմ պատկերացնում օդանավակայան հասնելը։ Ես եմ, դեղին ճամպրուկս, սիրածս տղայի վերարկուն։ Անցնում եմ այդ գույնզգույն ամբոխի միջով։ Իրար հավերժ հրաժեշտ տվող ընտանիքներ, զույգեր՝ որոնք խոսք են տալիս իրար անպայման հանդիպել, հիասքանչ իմանալով որ ստում են, հանգստանալու շտապող երեխաներ։ Այդ սիրո ամբոխի միջով ես անցնում եմ մենակ ու անհետանում նարնջագույն դռների հետևոում։ Հենց սենց էլ պատկերացնում եմ գնալս՝ միայնակ, թախծոտ ու ուրիշների համար ցավալի։ Բայց գիտես չէ՞ վաղը աշխատանքի եմ, փոստում չվերցրած ծանրոց ունեմ, սրճարանում էլ՝ չփակած պարտք մեկ բաժակ սուրճի համար։ Հետաքրքիր է՝ միշտ կարծում էի որ ես կգնամ, բոլորին կցավեցնեմ ու կգնամ, իսկ ստացվեց հակառակը։ Ստքացվեց այնպես որ ևս մեկը անհետացավ նարջագույն դռների հետևում իսկ ես մնացի կանգնած, իսկ ես նստեցի առաջիկա տաքսին, ականջակալներից մեջ միացրեցի մերը դարձած երգերից մեկը ու գնացի հետ իմ կյանք, իմ փողոց, իմ քաղաք։

 
Read more...

from voyageur

ֆինանսական, իրաւական արտօնութիւն ունենալուց եւ սոցիալական ճնշումից ազատուելուց զատ ի՞նչ պատճառներ կան, որ արդարացնում են ամուսնութեան սոցիալական եւ պետական ինստիտուտի կողմ ընտրութիւնը։ խտրական ինստիտուտը գոյութեան իրաւունք ունի՞։ պետութիւնն ա՞, որ բիւրոկրատօրէն՝ զագսով միջամտելով պիտի արտօնի մարդկանց միութիւնը։ հասարակութիւնն ա՞, որ պիտի մատուցուած՝ հանրային սպեկտակլը դատի, եւ արդարացնի սեքսը, սեռականութիւնը, համաբնակեցումը։ եւ եթէ ինստիտուցիան արդարացուած չի, էլ խի՞ էք օգտւում եւ ոչ բոյկոտում։ տէնց էր հէն ա քոչ ընտրէք, որ հետը լաւ լինէք կարող ա գործերներդ առաջ գնայ։

արդեօք սա՞ ա էն խտրական ինստիտուցիան (անկախ առաջադէմ֊ներառական իրաւական լրամշակումներից), կամ հասարակութեան կազմակերպման նախընտրելի՝ ներկայիս արտօնուած սեռական եւ (հետերո)մոնոգամ զոյգի մոդելը, որ արժանի ա համարւում պահպանման եւ յարատեւման համար։ ուզում է՞ք, որ շուկան աշխատի եւ նախայետագծուի հիմք ունենալով էս աւանդական կառոյցը եւ ոչ ազատ անհատին։ զի անհատը ազատ չի, եթէ վերոնշեալ աւելի ընդարձակ ազատութիւնների համար հարկաւոր ա զագսի փարաւոն (մլիցա), եւ պապա կանգնող պետութիւն։ իսկ դու ուզում ե՞ս էսպիսի abusive պապա, aka էս քննարկուած ինստիտուցիան, բայց, որ լաւ ա նայում։ ինչքան ուզում էք ապրէք իրար հետ, բայց պապան ա՞ թողողը։ ի՞նչ ասեմ, շարունակէք ծծել ձեր հոր գէշ կլիրը ։Դ

 
Read more...