from voyageur
էս սուռեալ մեմի տեքստը անկապ պահպանուած մնացել էր՝
eating a clock is very t̷̲͉͚͔͚̀̇̄i̸̱͔͙̘͇̜̲̬̇̓̌̒͑̀̎̌̓m̵̢̢̦̪͖̂͒͛̇̋̃͝e̵̖̦̫͕̥̫̫̾̌̌͘͝ ̷̧͚̘̗̼̣̺͔̜͋̌́̚͜͠c̶̨͉̘͖̠͍̜̻̒̿͊͛̑͗͒o̴͚̣͛ņ̶̡͇̘͖̙͙̒̈̆͆́͗̉̓̓͘͜s̸̨̨̞͙̣̝̱͕͖̾́̏̍͗̇̐̀ų̴̤͓̟͉͕̺͖͌́m̵̘̝̣͚̾̏̀̅͒̄̄̀i̴̯̞̿̌͌̈́ṉ̷̗̥͇̔̏͘ǧ̵̟͈̫̠̫̭̜͗͛̀͜͜
from eva
ես մի փոքր ինձ կորցնում եմ, չնայած որ էսքան շատ ինձ հետ չեմ եղել երբեք, ես ինձ քո մեջ գտնելով՝ չափազանց շատ եմ ինձ քո մեջ կորցնում։
գուցե շուտով ամեն ինչ ավելի լավ կլինի նաև գուցե անգամ հիմա քեզ հանգիստ չեմ տալիս։
ես ինձ կորցրել եմ քո մեջ ու դրա մասին մոռացել, ես ինձ չեմ ուզում գտնել քեզնից դուրս։
from առօրյա մտքեր
կուզեի ամեն ինչ էսքան վատ չլիներ, էսքան խնդիրներ չկուտակվեին ու ես ապրեի երջանիկ։ բայց ավաղ ստիպված եմ էս ամենը տանել
from բելուգա
ես ու պոլինան կանգնած ենք բարի մօտ, ու կողքը ջեմման ա նստած՝ սեւ շապիկով, սեւ ջինսով, փիրուզ աչքերով, շէկ մազերով ու ֆուջի xt-2-ով։ ես պտտւում պոլինային ասում եմ՝ ինչ քիւթ ա չէ էս աղջիկը, պոլինան՝ «արա հա, ահաւոր, ես էլ չգիտէի՝ ում ասէի»։ ասում եմ՝ ինձ միշտ կարաս ասես։
ներքեւի սրահում մութ ա, դիջեյ, պարողներ, ֆուրշետ։ ես ու պոլինան նստած ենք 17-րդ սեղանի մօտ, բազմոցին։ պոլինան ասում ա՝ ես զգում եմ, որ մի բան էն չի, բայց ինքը չի ասում թէ ինչ։ ասում ա՝ սառն ա խօսում, ես զգում եմ որ սառն ա, բայց ինքն ասում ա նորմալ ա։ ասում ա՝ ինքը շատ լաւն ա, բայց նեղւում եմ որ չի խօսում հետս։ ասում եմ՝ կարեւորը վստահութիւնն ա։
նստած ենք բեմի վրայ, ես՝ գոլդըն լագերի բաժակով ipa-ը ձեռքիս՝ արթուրին ասում եմ, որ խմելիս տխրում եմ, իսկ արթուրն ասում ա՝ չէ, օյաղ ժամանակ տխրութիւնդ թաքցնում ես, իսկ ալկոհոլը չի թողնում քեզ խաբես։
բոլորը վերնաշապիկիս կոմպլիմենտ են անում, ես էլ կարմրում եմ։ մարատին ասում եմ՝ առնելիս քո մասին էի մտածում, մտածում էի՝ մարատի շորերից ա։
զոյային ասում եմ՝ եթէ որոշել ես վիրահատել քիթդ՝ վիրահատի, բայց եթէ իմ կարծիքը հետաքրքիր ա՝ դու շատ սիրուն ես։ ու զոյան իրօք շատ սիրուն ա։
արդեն գրեթէ կէսգիշեր ա, ես սինիներն եմ դասաւորում ըստ գոյների։ ստեփանն ասում ա՝ քեզ ասել ե՞ն որ սիրուն մատներ ունես։ նայում եմ դեֆորմացուած եղունգներիս, դրանց արիւնոտ եզրերին, հարցնում եմ՝ էդ սարկա՞զմ էր։ սկսում ա բացատրել, որ մատներս ոչ շատ կարճ են, ոչ շատ հաստ, որ իրօք սիրուն են, ու որ պէտք ա հասկանամ, թէ ինչի եմ աւիրում ու չանեմ։ ասում եմ՝ փորձում եմ։
ստեփանին շնորհակալութիւն եմ ասում տուած շոկոլադի համար, ինքն էլ պատասխան շնորհակալութիւն ա ասում, յետոյ աւելացնում՝ «հես ա կասի ինչի համար։ որ կերար, դրա համար»։
ստեփանը հարցնում ա՝ կենդանիների ու մարդկանց հոգին նո՞յնն ա։ ասում ա, որ նոյնը չի։ իսկ ես չգիտեմ։
լիւմենի աշխատողը մօտենում ա, բարեւում ու հարցնում թէ ոնց եմ, իսկ ես շփոթւում եմ, զի չէի սպասում։ լիւմենում հնչում ա karma police յետոյ fake plastic trees հետո street spirit ու ես փորձում եմ սցենար գրել բայց չեմ կարողանում որովհետեւ ոնց street spirit-ի տակ սցենար գրես ոչ թէ սառած նայես մի կէտի ու երգես յետը։ ինեսը պստիկ բաժակով սառոյցով slow drip ա հիւրասիրում, ասում եմ միւս անգամ սրանից կվերցնեմ։ ասում ա թունդ ա շատ, երեկոյեան չարժի խմել։ էս փոքր էր, հաշիւ չի։ ասում ա, որ էստեղ հաւանում ա, որովհետեւ ակտիւ ա աւելի։ ասում ա՝ դառգետում երեք տարի մատուցող աշխատելուց յետոյ գանձապահի աշխատանքը շատ լօքշ էր։
ուղեղս հրաժարւում ա աշխատել, ու ticktick-ում անընդհատ աւելանում են կարմիրով նշուած overdue թասքերը, ու ես չգիտեմ՝ ոնց հասցնեմ էս ամենի հետեւից։
մարատը նայում ա աչքիս տակ դակած սրտիկին, ասում ա արի գնանք տատու անենք ես ու դու։ արտուշը կողքից ասում ա՝ ինքը նաղդ անող ա։
ստեփանը զգում ա, որ արդեն ոտքերումս ու թեւերումս ուժ չի մնացել, ու գարեջուրը լցնելուց յետոյ պտտւում գալիս ա իմ կողմ, որ իմ տեղն իջեցնի։ մի քանի անգամից յետոյ սկսում եմ ինձ վատ զգալ։ ասում ա՝ վատ մի զգա որ օգնում են քեզ, առանց օգնելու չենք գոյատեւի։
արտուշը զգում ա, որ մի բան էն չի։ ասում ա՝ էսօր դուրըս չէս գալիս, ի՞նչ ա եղել։ օրուայ վերջում փոխւում, բարձրանում եմ բար։ ստեփանը սառնարանից imperial stout ա հանում, տալիս ինձ, ու ասում՝ արտուշն ա լցրել քո համար։ գերյոգնած եմ կեանքումս ամեն ինչից, բայց մինչեւ ականջներս շնորհակալ՝ էսքան լաւ մարդկանց հետ աշխատելու հնարաւորութեան համար։
ես լացում եմ տաքսու մէջ ու տուն քայլելիս ու գիշերն անկողնում պառկած զի աշխարհը շատ ա ու ես քիչ եմ ու թւում ա թէ ձախողում եմ բառացիօրէն ամէն ինչ։
from sona
ամեն ինչ կորցրել եմ։ ու էլ ոչ մի բան ինձ չի ուրախացնում, նույնիսկ ամենամանր բաները։ երեկ մի պահ թվաց, որ ուրախացա, բայց չէ, էդ ուղղակի ինչ-որ ակտիվ, անհասկանալի գույնի էմոցիա էր, բայց ոչ ուրախություն։
from OdearOgy
Փորձում եմ հարթել ամեն ինչ։
Ու ստացվում է։
Ու անելու եմ։
Ու անում եմ։
Ամեն ինչ կարգավորվում է։
Քիչ֊քիչ։
Մտքերս կարգավորվում են։
Ես կարգավորվում եմ։
Խոսելու եմ։
Խոսելու ենք։
Զանգելու եմ։
from eva
ու հիպնոսացած էս ամենով պիտի շարունակել։ պիտի փորձել չարտասվել, երբ կան բառեր, որ աչքերիդ մեջ են տպված, գիտակցությանդ մեջ են արդեն ու լսողությունդ են արգելափակել։ ու հալեցնում են երկար ժամանակ ստեղծած սառցե ներսդ, դարձնում են քեզ թափանցիկ։
from eva
There's big chaos in my head that I'm trying hard to conceal. My body is talking to me louder than ever and I can hear it, the problem is, I can't listen to it, I'm not ready.
I'm scared that I can find out things inside of my consciousness I don't wanna know, I'm scared that somehow I will open up to myself and it will hurt me.
But then I realize, the fact that I'm scared is the starting point. I have to know, I have to understand myself at whatever cost.
There are also things I will never question, things that I find are indescribable and authentic, I wanna cherish them. Those are the values I'll never replace, they're with me from now on. You gave them to me, now I have to hide them in places nobody can find. I don't think anyone can notice if they find them. Those are too precious, too mature, too beautiful, too much wise, a little bit too much, a little bit...unspoken. I wish we could talk about them more.
Wherever this road takes me, I cannot forget it, the time, it seems to me, has stopped and it cannot move on for now. The clocks are not moving.
from OdearOgy
I'm messed up.
My mind is messed up.
The weather is nice and hot here.
But I'm cold.
I turned on the heating.
I put on my red sweater.
I'm still cold.
I miss you.
I miss the heat of you.
I miss the heat of your body.
I miss your voice.
I miss your laughter.
I miss the smell of you.
I miss the smell of our kissing.
I miss us lying in a bed.
I miss you.
I wasn't public about my feelings before.
You've changed me.
I miss you.
I love you.
I want the world to know.
I want to scream and shout.
I want you.
I want us.
I want you.
You're mine.
I'm yours.
I love you.
I'll heal.
I promise.
from OdearOgy
Գլխումս քո ձայնն է, քո ժպիտն ու ծիծաղը։
It keeps repeating in my head. I like it. I love it. I want it. Again. Again. I love it.
I love you. I know it. I knew it. I know it.
I love you.
from eva
Երազումս քնած էի: Երբ արթնացա, մեկը գրկել էր ու փորձում էր խոսել հետս, փորձում էր հասկանալ, թե ինչպես եմ: իսկ ես վախենում էի. երազում ես արթնացել էի իսկ էդ որևէ մեկը, ով փորձում էր գրկել ինձ, իմ երազից էր, ու ես գոռում էի, չէի հասկանում, թե ինչպես երազից նա հայտնվեց իրականությունում, ու թե ինչու է նա ինձ փորձում գրկել ու չի գնում, չի անհետանում: գոռում էի, բայց ձայնս չէր լսվում, էդպես մի քանի րոպե: հիմա նոր հասկացա, որ դա էլ էր երազ:
Մեր վախերը դառնում ենք մենք: երբեմն որոշ վախեր մեզնից ուժեղ են գտնվում ու մեր փոխարեն իրենք են որոշում: ու մենք չենք նկատում դա, մենք պարալիզված ենք վախով, չենք կարողանում կառավարել մեր հապճեպ որոշումները, ու մենք բոլոր վախերին ճանաչում ենք, իսկ մեզ՝ երբեմն չէ:
գուցե մի օր արթնանամ, ու սա էլ երազ լինի:
from OdearOgy
She's got you high and you don't even know yet...
I know.
from OdearOgy
Զգում եմ, թե ինչքան ասելիք ունեմ, հասկանում եմ թե ինչքան բաներ կան որ չեմ ասել։
Զգում եմ՝ դժվարանում եմ մտածել, թե ոնց եմ պատմելու, չեմ ուզում խոսել էդ ամենի մասին, բայց ուզում եմ, որ իմանաս։
Ուզում եմ կարդաս մտքերս նորից ու տաս ճիշտ հարցերը նորից։
Ուզում եմ չխոսեմ ես ու դու ինձ հասկանաս։
Ուզում եմ
սիրումեմ
from sona
ահավոր ծանրացած եմ ինձ զգում, ներսս լիքը անիմաստ էմոցիա կա, որոնք չգիտեմ ինչպես օգտագործել։
կորցրել եմ էն մանր բաները, որոնցից երջանկանում եմ։ հիմա մենակ տխրություն եմ զգում. նայում եմ սիրելի մարդկանցտխրում եմ, նենց տպավորություն ա, որ ահավոր հեռու են ինձանից, չեմ կարողանում շոշափել, չեմ կարողանում խոսել, չեմ կարողանում լավ կամ վատ բաներ ասել իրանց։
կատուներն էլ այլեւս չեն ուրախացնում, մոտս չեն գալիս, նույնիսկ հակառակը հեռանում են, պաղկվում են, իրանց պատճառով էլ եմ պանիկայի մեջ ընկնում։
աշխարհի գույները փոխվել են իմ համար, ու հեչ դեպի հետաքրքիրը չէ։ ավելի վառ են դարձել, բայց էդ հաճելի չի, բալանսի մեջ չի, գժվում եմ։
կոմֆորտ չունեմ, ոչ մի տեղ չեմ ուզում լինել, երկար մնալ չեմ կարողանում։ ոչ մի ուտելիք, ըմպելիք, վայր, ֆիլմ, երգ, ոչինչ հաճույք չի պատճառում։ հիմա Սարտրի <<Սրտխառնոցն>> եմ կարդում, ու ես հասկանում եմ իրան. ճիշտ ա, իմ մոտ սրտխառնոց չի, ուրիշ բան ա, բայց դե։
ահավոր փակ եմ զգում ինձ, սիրածս մարդուն ինքս իմ վրա ճնշում գործադրելով նոր կիսատ-պռատ ասեցի ինչ ա ներսս կատարվում։ համարյա լրիվ էսքանը մենակ մի մարդու եմ կարողանում ասել, ու չնայած ավել ինչի՞ս ա պետք, բայց մի տեղ պետք ա գրեմ էս սաղ, մի տեղ, որտեղ չեն իմանա գրողն ով ա։
ինքս իմ մեջ սուզվել ու խորտակվում եմ։
from Առանց էակ
Սիրելու մասին
ապրել կարող ենք բոլորս սիրել մեծ մսս արժանի լինլ սիրուն քչերս
կապված քաղաքի ամեն անկյունում ամեն կողքինը ծանոթ է թվում բացի քեզանից բոլորի հայացքը միայն ինձ է տեսնում
միթե լինելուց բացի այլ բան եմ ուզել միթե տեսնելուց բացի այլ բանեմ խնդրել միթե քեզ ունենալուց բացի այլ բան եմ փնտրել
միթե պետք է մոռանամ անցնեմ առաջ միթե այդչափ տարված եմ եղել միթե չեմ ճանաչել քեզ բնավ
միթե հեռու ես ու մեղովորը ես եմ միթե սիրել եմ ու մեղավորը ես եմ միթե սիրել ես ու մեղավորը ես եմ
միթե չի գա մի օր, երբ միասին կլինենք միթե չեմ ապրի ես այդքան միթե իմ սերը արժանի էր քեզ
from Առանց էակ
Ատելու մասին
ատումեմ քեզ ամբողջ մտքով ատում եմ ինձ ՝ ավելի, ատում եմ միտքը քո մասին ատում եմ ինձ՝ էդ մտքի համար:
ատում եմ ժամանակը , որ քեզ եմ նվիրել ատում եմ ապագան, որ քեզ հետ եմ պատկերացրել ատում եմ ժամանակը, որ քեզ սիրելով եմ զբաղվել ատում եմ ժամանակը, որ քեզ ատելով եմ զբաղվել
ատում եմ հույզերս մտքերս ու ինձ ատումեմ քեզ ՝ավելի: ատում եմ սուտ խոսքերդ իմ մասին և ատում եմ ինձ ՝ավելի:
ատում եմ ժամանակը, որ սպասել եմ քեզ ատում եմ քեզ, որ դա չես շտկել ատում եմ մտքրեը, որ ինձ վանել են ատում եմ ինձ, որ քեզ սիրել եմ:
ատում եմ մոլորակը որում քեզ տեսա ատում եմ երկիրը որում դու ինձ գտար ատում եմ մեր տունը, որ ինձ քեզնից հեռացնում էր ատում եմ աշխատանքը, որ ինձ ու քեզ կապում էր
ատում եմ ապագայի քո հետ պլանները ատում եմ ինձ դրանք ունենլու համար ատում եմ քեզ ոչ մի քայլ չանելու համար ատում եմ ինձ, որ սպասել եմ քայլի
ատում եմ քո տղամարդ տեսակը որ ինքնաբավարարմամբ է միայն սնվում ինքնախեբույթամբ է իրեն արդարացնում ատում եմ ստին փորձերդ
ատում եմ քո սուտ սերը ատում եմ քո շրջապատը ատում եմ քեզ իմ շրջապատում ատում եմ քենիզ հետո իմ շրջապատը
ատում եմ աշխարհընկալումդ որ ոչինչ ոչնչից չի տարբերում որ իմ վատ զգալու համար արգումենտներ է պահանջում
ատում եմ օրերը, որ սպասումը սրտումս հույսը հոգումս, մտքումս երազանք որ դու մի օր դուրս կգաս վարդագույն աշխարհիցդ ու կտեսնես ինձ ու քեզ ՝ իմ կողքին, որ երբեք ոչինչ չի արել էդ տեղում լիելու հանար
ատում եմ քեզ ամբողջ մտքով ատում եմ քեզ ամբողջ մի դար ատում եմ ինձ քեզ սիրելու համար